[Ebook] Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć

MartorRodon

ŚMIERCIOTULA (znana również jako żywy całun)
{Lethifold — Living Shroud}
Klasyfikacja MM: XXXXX
Śmierciotula jest na szczęście rzadko spotykanym stwo-
rzeniem, występującym jedynie w tropikalnym klimacie.
Przypomina czarną pelerynę grubości około pół cala (jest
grubsza, jeśli ostatnio zabiła i spożyła ofiarę), która
w nocy sunie po ziemi. Pierwsza wzmianka o śmierciotuli
została zapisana przez czarodzieja Flaviusa Belby, któ-
ry miał szczęście przeżyć atak tego złowrogiego stworze-
nia w 1782 roku, kiedy spędzał wakacje w Papui-Nowej
Gwinei.
Około pierwszej nad ranem, kiedy zaczął mnie mo-
rzyć sen, usłyszałem gdzieś w pobliżu cichy szelest.
Mniemając, że to tylko odgłos liści na drzewie przed
domem, przewróciłem się na drugi bok, plecami do
okna, i zobaczyłem bezkształtny czarny cień przesu-

wający się pod drzwiami mojej sypialni. Leżałem bez
ruchu, zastanawiając się, co może rzucać taki cień
w pokoju oświetlonym jedynie blaskiem księżyca. Mój
bezruch musiał utwierdzić śmierciotulę w mniema-
niu, że jej niedoszła ofiara pogrążona jest we śnie.
Ku memu przerażeniu cień zaczął wpełzać na łóż-
ko i poczułem na sobie lekki ciężar. Stwór był bardzo
podobny do pomarszczonej czarnej peleryny, której
brzegi falowały lekko, gdy wczołgiwał się na łóżko.
Sparaliżowany ze strachu, poczułem na podbródku
jego obrzydliwy dotyk. Usiadłem.
To coś zaczęło mnie dusić, powoli pokrywając
moją twarz, osnuwając się wokół ust i nosa. Opie-
rałem się, czując, jak otacza mnie jego zimno. Nie
mogąc zawołać o pomoc, złapałem różdżkę. Dosta-
łem zawrotów głowy, ponieważ cień oblepił mi całą
twarz i nie mogłem nabrać powietrza, ale skupiłem
się ze wszystkich sił na rzuceniu zaklęcia oszała-
miającego, a potem — ponieważ zaklęcie nie po-
działało na potwora, mimo że wywaliło dziurę
w drzwiach — zaklęcia impedimento, które rów-
nież nic nie dało. Walcząc dalej zajadle, przetur-
lałem się na bok i spadłem na podłogę, całkowicie
już spowity śmierciotulą.
Wiedziałem, że zaraz stracę przytomność. Zde-
sperowany, zebrałem resztki energii. Skierowałem
różdżkę w stronę zabójczych fałdów tego stworzenia,
przywołałem wspomnienie dnia, w którym zostałem
wybrany na prezesa Klubu Gargułkowego i wezwa-
łem patronusa.
Prawie natychmiast poczułem na twarzy świeży
powiew. Podniosłem wzrok i zobaczyłem, jak mój pa-

tronus rogami wyrzuca w powietrze morderczy cień,
który przeleciał przez pokój, po czym odpełzł szybko
w dal.
Jak widać z dramatycznej relacji Belby'ego, patro-
nus jest jedynym znanym czarem, który może powstrzy-
mać śmierciotulę. Ponieważ jednak śmierciotula zazwy-
czaj atakuje śpiących, jej ofiary rzadko mają możliwość
użyć skutecznego zaklęcia. Kiedy ofiara zostanie uduszo-
na, śmierciotula spożywa ją na miejscu, w jej własnym
łóżku. Później opuszcza dom trochę grubsza niż przed
posiłkiem, nie pozostawiając po sobie ani po ofierze żad-
nego śladu23.

MartorRodon

ŚWIERGOTNIK {Fwooper}
Klasyfikacja MM: XXX
Świergotnik jest afrykańskim ptakiem o wyjątkowo jaskra-
wym upierzeniu; spotyka się osobniki pomarańczowe, ró-
żowe, cytrynowozielone i żółte. Świergotniki są od dawna
dostarczycielami luksusowych piór, składa-
ją też przepięknie nakrapiane jaja. Śpiew
świergotnika, choć z początku miły uchu,
po pewnym czasie doprowadza słuchacza
do szaleństwa24 i dlatego na sprzedawane
świergotniki rzuca się zaklęcie uciszające,
które należy co miesiąc odnawiać. Posiada-
cze świergotników muszą mieć licencję, po-
nieważ ptaki te wymagają specjalnej opieki.

MartorRodon

TEBO
Klasyfikacja MM: XXXX
Tebo jest guźcem popielatego koloru, spotykanym w Kon-
go i Zairze. Może stawać się niewidzialny, co sprawia, że
bardzo trudno przed nim uciec albo go złapać. Jest nad-
zwyczaj niebezpieczny. Skóra tebo jest wysoko cenionym
surowcem na ochraniacze i ubrania.

MartorRodon

TOKSYCZEK {Streeler}
Klasyfikacja MM: XXX
Toksyczek jest olbrzymim ślimakiem, który ciągle zmienia
kolor, a pełznąc, pozostawia za sobą ścieżkę z niezwykle ja-
dowitego śluzu, który wysusza i wypala całą roślinność, po
której przeszedł. Naturalnym środowiskiem toksyczka jest
kilka afrykańskich krajów, ale z powodzeniem hodują go
czarodzieje z Europy, Azji i obu Ameryk. Jest trzymany
jako zwierzątko domowe przez tych, których bawi jego nie-
ustanne zmienianie barwy, a jego jad jest jednym z nielicz-
nych środków uśmiercających chorbotki.

MartorRodon

TOPEK {Imp}
Klasyfikacja MM: XX
Topek spotykany jest w Wielkiej Brytanii i Irlandii25.
Czasami mylony z chochlikiem. Są podobnego wzrostu
(od sześciu do ośmiu cali), ale w przeciwieństwie do cho-
chlika topek nie potrafi latać i nie jest tak jaskrawo ubar-
wiony (topki mogą mieć maść od ciemnobrązowej po
czarną). Ma jednak zbliżone do chochlikowego blazeńskie
poczucie humoru. Lubi tereny wilgotne i bagniste, często
można go spotkać nad brzegami rzek, gdzie uprzyjemnia
sobie czas, podstawiając nogę lub popychając niczego nie
spodziewających się przechodniów. Topek żywi się mały-
mi owadami, a rozmnaża się podobnie jak elfy, z tą róż-
nicą, że topki nie przędą kokonów. Młode wykluwają się
w pełni uformowane, mają około cala wzrostu.

MartorRodon

TROLL
Klasyfikacja MM: XXXX
Troll jest budzącym grozę stworzeniem o wzroście do-
chodzącym do dwunastu stóp i wadze powyżej tony. Znany
ze swojej ogromnej siły i równej jej głupoty, często bywa
brutalny i nieobliczalny. Trolle pochodzą ze Skandynawii,
ale obecnie można je spotkać w Wielkiej Brytanii, Irlandii
i innych częściach północnej Europy.
Trolle porozumiewają się między sobą pomrukami, któ-
re stanowią swego rodzaju prymitywny język, ale znane są
przypadki osobników, które rozumiały język ludzi, a nawet
potrafiły wymówić kilka prostych słów. Bardziej inteligent-
ne trolle bywały przyuczane do stróżowania.
Są trzy rasy trolli: górskie, leśne i rzeczne. Troll górski
jest największy i najbardziej niebezpieczny. Jest łysy, o bla-
doszarej skórze. Troll leśny ma skórę bladozieloną, a nie-
które osobniki porośnięte są rzadkimi, cienkimi włoskami
zielonego lub brązowego koloru. Troll rzeczny ma krótkie
różki i może być kudłaty. Ma siną skórę i często można go
znaleźć przyczajonego pod mostami. Trolle żywią się suro-
wym mięsem i nie są wybredne; zjadają zarówno zwierzęta,
jak i ludzi.

MartorRodon

TRYTON (znany również jako syrena, nereida i wodnik)
{Merpeople — Sirens, Selkies, Merrows}
Klasyfikacja MM: XXXX26
Trytony występują na całym świecie, a ich wygląd jest
równie zróżnicowany jak w przypadku ludzi. Ich zwyczaje
są równie tajemnicze jak centaurów. Jednak ci czarodzie-
je, którzy opanowali język trytoński, opowiadają o dobrze
zorganizowanych społecznościach, różniących się mię-
dzy sobą wielkością w zależności od środowiska, w któ-
rym żyją, a także o złożonych konstrukcjach mieszkalnych,
które budują. Podobnie jak centaury, trytony odmówi-
ły statusu „istot", woląc pozostać „zwierzętami" (patrz
Wstęp).
Najstarsze dane mówią o trytonach zwanych syrenami
(Grecja) i właśnie w ciepłych wodach Morza Śródziemnego
można spotkać piękne syreny, tak często pojawiające się
w literaturze i malarstwie mugoli. Wodniki ze Szkocji
i merkuny z Irlandii są mniej urodziwe, ale podzielają umi-
łowanie muzyki, wspólne dla wszystkich trytonów.

MartorRodon

TRZMINOREK {Glumbumble}
Klasyfikacja MM: XXX
Trzminorek (północna Europa) jest szarym, włochatym
owadem latającym, który wytwarza syrop wywołujący me-
lancholię, używany jako antidotum na histerię spowodo-
waną spożyciem liści raptuśnika. Zdarza się, że trzminorek
zagnieżdża się w ulach, ze zgubnym dla miodu skutkiem.
Gnieździ się w ciemnych, zacisznych miejscach, takich jak
dziuple drzew i jaskinie. Żywi się głównie pokrzywami.

MartorRodon

WĄŻ MORSKI {Sea Serpent}
Klasyfikacja MM: XXX
Węże morskie występują w Atlantyku, Oceanie Spokoj-
nym i Morzu Śródziemnym. Chociaż wyglądają groźnie,
nie są znane przypadki zabicia przez nie człowieka, jeśli
nie liczyć histerycznych opowieści mugoli o okrutnym za-
chowaniu tych zwierząt. Osiągają sto stóp długości, mają
końską głowę i ciało węża, którego pętle wystają ponad
wodę.

MartorRodon

WIDŁOWĄŻ

{Runespoor}
Klasyfikacja MM: XXXX
Widłowąż pochodzi z Bur-
kina Faso, małego kraju
afrykańskiego. Ten trójgło-
wy wąż osiąga zazwyczaj długość sześciu do siedmiu stóp.
Ponieważ widłowąż jest pomarańczowego koloru w czarne
pasy, bardzo łatwo go zauważyć i właśnie dlatego Minister-
stwo Magii z Burkina Faso przeznaczyło pewien obszar leś-
ny wyłącznie do dyspozycji widłowęży i te tereny są od tej
pory nienanoszalne.
Chociaż nie jest zbyt agresywnym zwierzęciem, był
swego czas ulubioną maskotką czarnoksiężników, z pew-
nością ze względu na jego imponujący i budzący respekt
wygląd. Dzięki zapiskom wężoustych, którzy hodowali
widłowęże, znamy ich przedziwne zwyczaje. Z zapisków
wynika, że każda głowa widłowęża ma inne zadanie. Lewa
(patrząc od strony czarodzieja stojącego naprzeciw węża)
zajmuje się planowaniem, decyduje, dokąd widłowąż pój-
dzie i co będzie robił. Środkowa jest marzycielem
(widłowęże potrafią leżeć nieruchomo przez kilka dni, za-
topione w pięknych wizjach i marzeniach). Prawa głowa
jest sędzią i ocenia pomysły lewej i środkowej głowy, wy-
rażając to nieprzerwanym, denerwującym syczeniem. Kły
prawej głowy są niezwykle jadowite. Widłowąż rzadko
dożywa podeszłego wieku, ponieważ jego głowy mają
zwyczaj atakowania się nawzajem. Bardzo często spotyka
się widłowęże bez prawej głowy, podczas gdy dwie pozo-
stałe są splątane.
Widlowąż składa jaja otworem gębowym i jest to jedy-
ne znane zwierzę magiczne, które zachowuje się w ten spo-
sób. Jaja te są niezwykle cenne, ponieważ używa się ich do
sporządzania eliksirów poprawiających sprawność umysło-
wą. Handel jajami i dorosłymi osobnikami widłowęży
kwitnie na czarnym rynku od kilku wieków

MartorRodon

WILKOŁAK {Werewolf}
Klasyfikacja MM: XXXXX27
Wilkolak występuje na całym świecie, chociaż podejrzewa
się, że pochodzi z północnej Europy. W wilkołaka można się
zamienić wyłącznie na skutek ugryzienia przez jednego
z nich. Nie znaleziono jeszcze na to lekarstwa, ale ostatnie
odkrycia w dziedzinie eliksirów zmniejszyły wydatnie naj-
gorsze symptomy przemiany. Raz w miesiącu, przy pełni
księżyca, zazwyczaj normalny, o zdrowych zmysłach czaro-
dziej lub mugol zamienia się w krwiożerczą bestię. Jako jed-
ne z nielicznych fantastycznych zwierząt, Wilkołaki specjal-
nie poszukują ludzi, ponieważ jest to ich ulubiona zdobycz.

MartorRodon

WOZAK {Jarvey}
Klasyfikacja MM; XXX
Wozaka spotyka się w Wielkiej Brytanii, Irlandii i Amery-
ce Północnej. Przypomina przerośniętą fretkę, ale w przeci-
wieństwie do niej potrafi mówić. Nie da się jednak prowa-
dzić prawdziwej rozmowy z wozakiem, ponieważ ten
ogranicza się do krótkich (i zazwyczaj obraźliwych) zdań,
które wypowiada prawie bez przerwy. Wozaki mieszkają
zazwyczaj pod ziemią, gdzie polują na gnomy, żywią się
również kretami, szczurami i myszami polnymi.

MartorRodon

WSIĄK1EWKA {Moke}
Klasyfikacja MM: XXX
Wsiąkiewka jest srebrno-zieloną jaszczurką, osiągającą do
dziesięciu cali długości i spotykaną w całej Wielkiej Bryta-
nii i Irlandii. Może kurczyć się kiedy chce i w związku
z tym nigdy nie została zauważona przez mugoli.
Skóra wsiąkiewki jest wysoko ceniona przez czarodzie-
jów. Wytwarza się z niej sakiewki i portfele, gdyż ten
łuskowaty materiał reaguje tak samo na zbliżanie się obce-
go, jak reagował jego właściciel; dlatego złodziejom tak
trudno znaleźć sakiewki ze skóry wsiąkiewki.

MartorRodon

YETI (znany również jako wielka stopa i śnieżny człowiek)
{Bigfoot, the Abominable Snowman}
Klasyfikacja MM: XXXX
Pochodzi z Tybetu. Podejrzewa się, że jest spokrewniony
z trollem, ale jeszcze nikomu nie udało się do niego zbliżyć
na tyle, aby przeprowadzić odpowiednie obserwacje, które
by to potwierdziły. Osiąga piętnaście stóp wzrostu i cały
jest porośnięty śnieżnobiałym włosem. Yeti pożera wszyst-
ko, co stanie mu na drodze, ale ponieważ boi się ognia,
może być odparty przez wprawnych czarodziejów.

MartorRodon

ZNIKACZ {Snidget}
Klasyfikacja MM: XXXX28
Złoty znikacz jest niezwykle rzadkim ptakiem chronionym.
Ten okrąglutki, o bardzo długim, wąskim dziobie i błysz-
czących, przypominających kamienie szlachetne oczach ptak
potrafi niezwykle szybko latać, a dzięki obrotowym stawom
skrzydełek z niespotykaną szybkością i zręcznością zmienia
kierunek lotu.
Pióra i oczy złotego znikacza są tak wysoko cenione, że
swego czasu groziło mu wyginięcie z powodu polowań.
Niebezpieczeństwo zauważono w porę i gatunek został oto-
czony ochroną, której najważniejszym krokiem było za-
stąpienie w quidditchu złotego znikacza złotym zniczem29.
Kolonie znikaczy istnieją na całym świecie.