[Ebook] Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć

MartorRodon

SFINKS {Sphinx}
Klasyfikacja MM: XXXX
Egipski sfinks ma ludzką głowę i tułów lwa. Od ponad
tysiąca lat bywa wykorzystywany przez czarownice i czaro-
dziejów do pilnowania kosztowności i tajnych skrytek.
Sfinks jest bardzo inteligentny i kocha się w zagadkach
oraz rebusach. Zazwyczaj jest niebezpieczny tylko wtedy,
gdy coś zagraża temu, czego pilnuje.

MartorRodon

SKRZYDLATY KOŃ (zwany czasem pegazem)
{Winged Horse}
Klasyfikacja MM: XX — XXXX
Skrzydlate konie występują na całym świecie. Istnieje wiele
różnych ras, między innymi abraksan (niezwykle silny gi-
gantyczny koń maści palomino), aetonan (kasztanowaty,
popularny w Wielkiej Brytanii i Irlandii), granian (mysza-
ty, wyjątkowo szybki) i rzadki tesnal (kary, może być nie-
widzialny, wielu czarodziejów uważa, że przynosi pecha).
Podobnie jak w przypadku hipogryfów, właściciele skrzy-
dlatych koni mają obowiązek rzucać na nie regularnie za-
klęcie zwodzące (patrz Wstęp).

MartorRodon

SMOK {Dragon}
Klasyfikacja MM: XXXXX
Smoki są chyba najbardziej znanymi magicznymi zwierzę-
tami, a zarazem jednymi z najtrudniejszych do ukrycia. Sa-
mice bywają zazwyczaj większe i bardziej agresywne od
samców, ale nikt, poza wysoko wykwalifikowanymi i wy-
szkolonymi czarodziejami, nie powinien zbliżać się do smo-
ka bez względu na jego pleć. Smocza skóra, krew, serce,

wątroba i rogi mają wyjątkowo silne właściwości magiczne,
ale jaja smoków są zaliczone do towarów niewymienialnych
klasy A.
Jest dziesięć ras smoków, choć zdarza się, ze krzyżują się
między sobą, co prowadzi do powstawania nietypowych
mieszańców. Oto rasy smoków czystej krwi:

MartorRodon

CZARNY HEBRYDZKI {Hebridean Black}
Ten brytyjski smok jest bardziej agresywny od swojego wa-
lijskiego ziomka. Wymaga olbrzymiego terytorium (przy-
najmniej sto mil kwadratowych na jednego osobnika).
Osiąga do trzydziestu stóp długości, ma szorstkie łuski,
błyszczące fioletowe oczy, a wzdłuż grzbietu rząd małych,
ostrych jak brzytwa wyrostków kostnych. Ogon smoka he-
brydzkiego zakończony jest szpikulcem w kształcie grotu
strzały, a skrzydła przypominają skrzydła gigantycznego
nietoperza. Żywi się głównie drobną zwierzyną, chociaż
zdarza mu się porywać duże psy, a nawet bydło. Klan cza-
rodziejów MacFusty, który od wieków zamieszkuje Hebry-
dy, jest tradycyjnie odpowiedzialny za opiekę nad swoimi
rodzimymi smokami.

MartorRodon

DŁUGORÓG RUMUŃSKI {Romanian Longhorn}
Dlugoróg ma ciemnozielone łuski i błyszczące złote rogi,
na które nabija swoją ofiarę, aby ją upiec swoim ognistym
oddechem. Sproszkowane rogi są cennym składnikiem elik-
sirów. Ojczyzna dlugorogów jest obecnie najważniejszym
na świecie rezerwatem smoków, w którym czarodzieje
wszystkich narodowości mogą badać różne ich rasy. Długo-
rogi zostały poddane programowi intensywnego rozrodu,

ponieważ ich ilość w ciągu ostatnich lat zastraszająco spad-
la, głównie z powodu handlu ich rogami, które są teraz
sklasyfikowane jako materiały handlowe klasy B.

MartorRodon

KOLCZASTY NORWESKI {Norwegian Ridgeback}
Norweski smok kolczasty jest podobny do rogogona, ale
zamiast kolców na ogonie może się poszczycić wyjątko-
wo wydatnymi kolcami wzdłuż grzbietu. Jest nadzwyczaj
agresywny w stosunku do osobników własnego gatun-
ku i obecnie należy do mniej licznej rasy smoków. Polu-
je na większość ssaków lądowych, ale w odróżnieniu od
innych smoków żywi się również stworzeniami wodny-
mi. Według niepotwierdzonej informacji w 1802 roku
norweski smok kolczasty upolował młodego wieloryba
u wybrzeży Norwegii. Jaja smoka kolczastego są czarne,
a młode opanowują umiejętność ziania ogniem wcześ-
niej niż inne rasy (między pierwszym a trzecim miesiącem
życia).

MartorRodon

KRÓTKOPYSKI SZWEDZKI {Swedish Short-Snout}
Krótkopyski jest ładnym, srebrnoniebieskim smokiem,
którego skóra jest poszukiwana jako materiał do robienia
ochronnych rękawic i osłon. Ogień, który wydobywa się
z jego nozdrzy, ma piękny niebieski kolor i może spopielić
drzewo lub kość w ciągu kilkunastu sekund. Szwedzki
smok krótkopyski ma na sumieniu mniej ludzi niż inne
smoki, ale trudno go za to chwalić, jeśli weźmie się pod
uwagę fakt, że woli żyć w dzikich i nie zamieszkanych tere-
nach górzystych.

MartorRodon

OGNIOMIOT CHIŃSKI (znany czasami jako leodrakon)
{Chinese Fireball — Liondragori}
Ten jedyny smok orientalny wygląda wyjątkowo imponu-
jąco. Jest pokryty gładką szkarłatną łuską, ma bardzo wy-
pukłe oczy, a wokół perkatego pyska otoczkę ze złotych kol-
ców. Kiedy jest rozzłoszczony, z nozdrzy bucha mu ogień
w kształcie grzyba i właśnie jemu zawdzięcza swoją nazwę.
Waży od dwóch do czterech ton, samica jest większa od
samca. Składa purpurowe jaja w złote cętki, których skorup-
ki są cennym składnikiem wykorzystywanym w chińskiej
magii. Ogniomiot jest agresywny, a zarazem bardziej tole-
rancyjny od większości smoków innych ras, ponieważ zdarza
mu się dzielić terytorium nawet z dwoma innymi osobnika-
mi. Żywi się prawie wszystkimi ssakami, ale preferuje świnie
i ludzi.

MartorRodon

OPALOOKI ANTYPODZKI {Antipodean Opaleye}
Opalooki pochodzi z Nowej Zelandii, ale zdarzało się, że
migrował do Australii, gdy na jego terytorium brakowało
pożywienia. Chociaż jest to nietypowe dla smoków, opalo-
oki woli zamieszkiwać doliny, a nie góry. Wielkość średnia:
od dwóch do trzech ton. Jest to chyba najpiękniejszy rodzaj
smoka. Ma opalizujące perłowe łuski i lśniące, wielobarw-
ne, bezźrenicowe oczy, od których wywodzi się jego nazwa.
Zieje jaskrawoczerwonym ogniem, ale jak na smoka nie
jest zbyt agresywny i rzadko zabija, jeśli nie jest głodny.
Jego ulubionym pokarmem są owce, ale znane są przypad-
ki polowania na większe ofiary. Seria ataków na kangury
pod koniec lat siedemdziesiątych była dziełem samca smo-
ka opalookiego, który został przegnany ze swojego teryto-

rium przez dominującą samicę. Jaja opalookiego są blado-
szarego koloru; nieświadomi mugole mylą je czasem ze
skamielinami.

MartorRodon

ROGOGON WĘGIERSKI {Hungarian Horntail}
Przypuszczalnie najgroźniejszy ze wszystkich smoków. Przy-
pomina wielką jaszczurkę pokrytą czarnymi łuskami. Ma
żółte oczy, rogi barwy wypolerowanego brązu i tak samo
ubarwione kolce sterczące z długiego ogona. Rogogon zie-
je ogniem na wyjątkowo dużą odległość (do pięćdziesięciu
stóp). Jego jaja mają kolor cementu i bardzo grube skorup-
ki; młode rozbijają je za pomocą kolców na ogonie, które są
już dobrze wykształcone w momencie wyklucia. Rogogony
żywią się kozami, owcami i, jeśli tylko im się uda, ludźmi.

MartorRodon

SPIŻOBRZUCH UKRAIŃSKI {Ukrainian lronbelly}
Jest to największa rasa smoków, której osobniki osiągają
wagę nawet sześciu ton. Chociaż jest pękaty i wolniejszy od
żmijozęba i długoroga, spiżobrzuch ukraiński jest niezwy-
kle niebezpieczny, zdolny do zdruzgotania budynku, na
którym wyląduje. Ma metalicznie szare łuski, oczy koloru
głębokiej czerwieni i wyjątkowo długie, ostre szpony. Spiż-
obrzuchy są pod stałą obserwacją ukraińskich czarodzie-
jów-specjalistów, od kiedy w 1799 roku jeden z tych smo-
ków porwał z Morza Czarnego łódź żaglową (na szczęście
pustą).

MartorRodon

ZIELONY POSPOLITY WALIJSKI {Common Welsh Green}
Zielony smok walijski świetnie zlewa się z bujną trawą
swoich rodzinnych stron, chociaż gnieździ się w wyższych

partiach gór, gdzie założono smoczy rezerwat. Niezależnie
od incydentu w Ilfracombe (patrz Wstęp), rasa ta jest jedną
z najmniej kłopotliwych, ponieważ, podobnie jak opalooki
smok antypodzki, woli polować na owce i unikać ludzi,
o ile tylko nie jest przez nich drażniona. Ryk zielonego
smoka walijskiego łatwo rozpoznać, gdyż jest zaskakująco
melodyjny. Jaja zielonego smoka walijskiego są ziemi-
stobrązowe w zielone cętki.

MartorRodon

ŻMIJOZĄB PERUWIAŃSKI {Peruvian Vipertooth}
Ten najmniejszy ze smoków lata najszybciej ze wszystkich
smoczych ras. Ma tylko piętnaście stóp długości, gładką
łuskę koloru miedzi, z czarnym pasem na grzbiecie. Ma
krótkie rogi i wyjątkowo jadowite kły. Żywi się głównie ko-
zami i krowami, ale pod koniec XIX wieku tak się rozsma-
kował w ludziach, że Międzynarodowa Konfederacja Czaro-
dziejów była zmuszona wysłać do Peru łowców, którzy
przetrzebili zbyt szybko mnożącą się populację żmijozębów.

MartorRodon

SZCZUROSZCZET {Murtlap}
Klasyfikacja MM: XXX
Szczuroszczet jest stworzeniem podobnym do szczura, spo-
tykanym w przybrzeżnych wodach Wielkiej Brytanii. Ma
na grzbiecie narośl przypominającą morską pierścienicę.
Zjedzenie marynowanej narośli szczuroszczeta zwiększa od-
porność na uroki i zaklęcia, ale przedawkowanie może spo-
wodować, że uszy zażywającego porosną okropnymi fiole-
towymi włosami. Szczuroszczet żywi się skorupiakami, nie
gardzi jednak i stopami każdego, kto jest na tyle głupi, by
na niego nadepnąć.

MartorRodon

SZPICZAK {Knarl}
Klasyfikacja MM: XXX
Szpiczak występuje w północnej Europie i Ameryce. Mugo-
le zazwyczaj mylą go z jeżem. Te dwa gatunki są praktycz-
nie identyczne, a jedynym wyjątkiem jest ich zachowanie:
jeśli jeżowi wystawi się w ogrodzie jedzenie, chętnie przyj-
mie poczęstunek, natomiast kiedy jedzenie wystawi się
szpiczakowi, pomyśli, że właściciel domu chce go zwabić
w pułapkę i wobec tego zniszczy mu rośliny lub rabaty
ogrodowe. Wiele mugolskich dzieci było oskarżanych
o wandalizm, podczas gdy winny był szpiczak.