[Ebook] Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć

MartorRodon

CHOCHLIK {Pixie}
Klasyfikacja MM: XXX
Chochliki można najczęściej spotkać w Kornwalii. Mają
elektrycznie niebieską barwę, do ośmiu cali wzrostu i są
bardzo złośliwe. Lubują się w płataniu wszelkiego rodzaju
figli i psikusów. Chociaż nie mają skrzydeł, mogą latać,
i zdarzało się, że chwytały za uszy niczego nie spodzie-
wających się ludzi, po czym zanosiły ich na szczyty drzew
lub budynków. Chochliki wydają wysokie, zrozumiałe tyl-
ko dla nich samych dźwięki. Są żyworodne.

MartorRodon

CHORBOTEK {Horklump}
Klasyfikacja MM: X
Chorbotek wywodzi się ze Skandynawii, ale w tej chwili
występuje już w całej północnej Europie. Przypomina
mięsisty, różowy grzyb porośnięty rzadką, sztywną szcze-
ciną. Rozmnaża się bardzo szybko i w ciągu kilku dni
może pokryć średnich rozmiarów ogród. Chorbotek wci-
ska w ziemię muskularne macki w poszukiwaniu swoich
ulubionych dżdżownic. Jest najlepszym przysmakiem
gnomów, poza tym nie zarejestrowano żadnego zastoso-
wania.

MartorRodon

CHROPIANEK {Chizpurfle}
Klasyfikacja MM: XX
Chropianki są małymi pasożytami, których długość do-
chodzi do jednej dwudziestej cala. Z wyglądu przypomi-
nają kraby z dużymi kłami. Przywabia je magia, mogą za-
gnieździć się w futrze i piórach takich stworzeń, jak
psidwaki czy lelki wróżebniki. Wdzierają się też do do-
mostw czarodziejów, atakując takie magiczne przedmioty
jak różdżki, z których sukcesywnie wygryzają magicz-
ny rdzeń, albo brudne kociołki, z których zlizują zasch-
nięte resztki eliksirów15. Chociaż chropianków łatwo się
pozbyć za pomocą jednego z licznych środków dostęp-
nych na rynku, poważne inwazje mogą wymagać wizy-
ty funkcjonariuszy Sekcji Szkodników Urzędu Kontroli
nad Magicznymi Stworzeniami, gdyż napęczniałe od ma-
gicznych substancji chropianki są bardzo trudne do zwal-
czenia.

15 W przypadku braku magii, chorpianki atakują znajdujące się
w ich pobliżu urządzenia elektryczne (aby lepiej poznać zjawisko elek-
tryczności, zob.: Życie prywatne i zwyczaje społeczne mugoli brytyjskich
Wilhelma Wigworthy'ego, Czerwone Książeczki, 1987). Inwazje
chorpianków tłumaczą zastanawiające awarie wielu stosunkowo no-
wych elektrycznych mugolskich przedmiotów.

MartorRodon

CIAMARNICA {Lobalug}
Klasyfikacja MM: XXX
Ciamarnica żyje na dnie Morza Północnego. Stworzonko
o nieskomplikowanej budowie, długości dziesięciu cali,
składa się z gumowatego otworu gębowego i woreczka z ja-
dem. Atakowana ciamarnica kurczy swój woreczek jadowy
i opryskuje atakującego trucizną. Trytony wykorzystują
ciamarnicę jako broń, a czarodzieje pozyskują jej truciznę,
gdyż używa się jej do warzenia eliksirów. Praktyka ta jed-
nak podlega ścisłej kontroli.

MartorRodon

CZERWONY KAPTUREK {Red Cap}
Klasyfikacja MM: XXX
Te karłowate stworzenia żyją w jamach na dawnych polach
bitewnych i we wszystkich innych miejscach, gdzie została
rozlana ludzka krew. Chociaż łatwo je odpędzić prostymi
zaklęciami i urokami, są bardzo niebezpieczne dla samot-
nych mugoli, których w ciemne noce próbują zatłuc
pałkami na śmierć. Czerwone kapturki spotyka się najczę-
ściej w północnej Europie.

MartorRodon

DEMIMOZ {Demiguise}
Klasyfikacja MM: XXXX
Demimoz spotykany jest na Dalekim Wschodzie, i to nie-
zwykle rzadko, ponieważ zwierzę to w obliczu zagrożenia
staje się niewidzialne i tylko wyszkoleni łowcy są w stanie
je wytropić.
Demimoz jest pokojowo nastawionym, roślinożernym
zwierzęciem, przypominającym pełną wdzięku bezogo-
niastą małpę, o wielkich, czarnych i smutnych oczach, za-

zwyczaj skrytych pod szopą włosów. Całe ciało demimoza
pokryte jest długimi, delikatnymi, jedwabistymi, srebrzy-
stymi włosami. Skóry demimozów są bardzo cenne, po-
nieważ z ich włosów przędzie się peleryny-niewidki.

MartorRodon

DIRIKRAK {Diricawl}
Klasyfikacja MM: XX
Dirikrak pochodzi z Mauritiusa. Jest pulchnym nielotem
o puszystych piórach, znanym ze szczególnego sposobu ucie-
kania przed niebezpieczeństwem. Znika wśród kłębiących
się piór i pojawia się w innym miejscu (tę samą zdolność ma
feniks, patrz niżej).
Co ciekawe, mugole w przeszłości wiedzieli, że diri-
krak istnieje, ale znali go pod nazwą dodo. Ponieważ nie
mają pojęcia, że dirikrak może znikać, uważają, że wytę-
pili go przez nadmierne polowania. Wydaje się, że między
innymi ten fakt uświadomił mugolom niebezpieczeństwo
bezmyślnego zabijania różnych zwierząt, w związku
z czym Międzynarodowa Konfederacja Czarodziejów nie
uznała za stosowne poinformować ich, że dirikrak wcale
nie wyginął.

MartorRodon

DRUZGOTEK {Grindylow}
Klasyfikacja MM: XX
Ten rogaty, bladozielony demon wodny jest spotykany w je-
ziorach całej Wielkiej Brytanii i Irlandii. Żywi się małymi
rybami. Jest agresywny zarówno w stosunku do czarodzie-
jów, jak i mugoli, bywa natomiast udomawiany przez tryto-
ny. Druzgotek ma bardzo długie palce, które, chociaż mają
silny chwyt, łatwo złamać.

MartorRodon

ELF {Fairy}
Klasyfikacja MM: XX
Elf jest małym, ozdobnym zwierzątkiem o słabo rozwinię-
tej inteligencji . Używane lub wyczarowywane przez cza-
rodziejów do celów dekoracyjnych, elfy zamieszkują lasy
i polany. Z wyglądu przypominają maleńkiego człowiecz-
ka, ich wzrost waha się od jednego do pięciu cali. Mają
duże, podobne do owadzich skrzydła, przezroczyste lub
mieniące się kolorami tęczy.
Elfy dysponują słabym rodzajem magii, dzięki której
mogą odstraszać takie drapieżniki jak lelek wróżebnik. Są
z natury bardzo kłótliwe, ale ich wyjątkowa próżność spra-
wia, że zawsze można je namówić do występowania w cha-
rakterze ornamentu. Chociaż mają humanoidalne kształty,
nie potrafią mówić. Komunikują się między sobą za po-
mocą wysokich, brzęczących dźwięków.
Elfy składają do pięćdziesięciu jaj po spodniej stronie liś-
ci. Z jaj wykluwają się jaskrawo ubarwione larwy. Po sze-
ściu, dziesięciu dniach przędą sobie kokon, z którego po
miesiącu wyłania się w pełni uformowany, uskrzydlony
osobnik.

16 Mugole mają niezwykłą słabość do elfów, które występują
w wielu opowiastkach dla ich dzieci. W tych bajkach pojawiają się
skrzydlate istotki o zróżnicowanych osobowościach i umiejętności
mówienia po ludzku (co prawda często w mdły, sentymentalny spo-
sób). Elfy, jak wyobrażają sobie mugole, zamieszkują maleńkie do-
mostwa zrobione z płatków kwiatów, wydrążone muchomory i tym
podobne. Często są przedstawiane z różdżkami w rękach. Można po-
wiedzieć, że mugole ze wszystkich magicznych zwierząt najbardziej
upodobali sobie elfy.

MartorRodon

ERKLING
Klasyfikacja MM: XXXX
Erkling jest stworzeniem podobnym do elfa, wywodzącym
się ze Schwarzwaldu w Niemczech. Jest większy od gnoma
(przeciętnie trzy stopy wzrostu) i ma spiczastą twarz. Chi-
chocze piskliwie, co bardzo podoba się dzieciom, które sta-
ra się odciągnąć od opiekunów i pożreć. Niemieckie Mini-
sterstwo Magii wprowadziło ścisły nadzór nad erklingami,
dzięki czemu w ciągu ostatnich kilku wieków liczba za-
bójstw dzieci znacznie zmalała, a ostatni znany przypadek
ataku erklinga na sześcioletniego czarodzieja Brunona
Schmidta zakończył się śmiercią stworzonka, które zostało
przez ojca chłopaka silnie uderzone w głowę składanym ko-
ciołkiem.

MartorRodon

FENIKS {Phoenix}
Klasyfikacja MM: XXXX17
Feniks jest wspaniałym szkarłatnym ptakiem wielkości ła-
będzia, o złotym ogonie, dziobie i szponach. Gnieździ się
na szczytach gór i jest spotykany w Egipcie, Indiach i Chi-
nach. Feniks może żyć wiecznie, ponieważ kiedy się zes-
tarzeje, jest w stanie się odrodzić, najpierw ginąc w pło-
mieniach, a następnie powstając z popiołów jako pisklę.
Feniksy są łagodnymi stworzeniami, które nigdy nie zabi-
jają, gdyż żywią się wyłącznie ziołami. Podobnie jak diri-
krak (patrz wyżej), feniks może znikać i pojawiać się, gdzie
chce. Pieśń feniksa jest magiczna: uważa się, że wzmacnia odwagę tych o czystym sercu i sprawia, że do serc nieczys-
tych wkrada się strach. Łzy feniksa mają silne właściwości
lecznicze.

MartorRodon

GARBORÓG {Graphorn}
Klasyfikacja MM: XXXX
Garborogi żyją w górskich rejonach Europy. Jest to duże,
szarofioletowe zwierzę, z charakterystycznym garbem na
grzbiecie i dwoma bardzo ostrymi rogami. Porusza się na
dużych, czteropalczastych stopach. Ma wyjątkowo agre-
sywną naturę. To prawda, że czasami można spotkać gór-
skiego trolla jadącego wierzchem na garborogu, ale naj-
widoczniej temu ostatniemu nie sprawia to większej
przyjemności, bo o wiele częściej widuje się trolle pokryte
bliznami po atakach garboroga. Sproszkowany róg garbo-
roga jest składnikiem wielu eliksirów, niezwykle drogim
ze względu na trudności związane z jego pozyskaniem.
Skóra garboroga jest grubsza nawet od smoczej i odbija
większość zaklęć.

MartorRodon

GHUL {Ghoul}
Klasyfikacja MM: XX
Ghul odznacza się wyjątkową brzydotą, ale nie ma powo-
du, aby się go obawiać. Przypomina wstrętnego olbrzyma
z wystającymi zębami i zamieszkuje zazwyczaj strychy do-
mów lub stodoły należące do czarodziejów, gdzie żywi się
pająkami i kretami. Zazwyczaj pojękuje i zawodzi, a cza-
sami rzuca różnymi przedmiotami, ale jest z natury naiw-
ny i, w najgorszym wypadku, nawarczy na człowieka,
który się na niego natknie. W Urzędzie Kontroli nad Ma-
gicznymi Stworzeniami istnieje Brygada Specjalna zajmu-
jąca się usuwaniem ghuli z budynków, które przechodzą
w posiadanie mugoli. W domach czarodziejów ghul czę-
sto bywa lubianym szczególnie przez dzieci zwierzątkiem
rodzinnym.

MartorRodon

GNOM {Gnome}
Klasyfikacja MM: XX
Gnom jest pospolitym szkodni-
kiem ogrodowym, spotykanym
na całym obszarze północnej Eu-
ropy, a także w Ameryce Północ-
nej. Ma stopę wzrostu, niepropor-
cjonalnie dużą głowę i kościste
stopy. Aby pozbyć się gnoma z ogrodu, należy kręcić nim
wokół siebie, aż dostanie zawrotu głowy, a następnie wyrzu-
cić za płot. Można też użyć wozaka, ale w ostatnich czasach
wielu czarodziejów uważa tę metodę pozbywania się gno-
mów za zbyt brutalną.

MartorRodon

GRYF {Griffin}
Klasyfikacja MM: XXXX
Gryf pochodzi z Grecji. Ma głowę i przednie łapy olbrzy-
miego orła, a ciało i tylne łapy lwa. Podobnie jak sfinksy
(patrz niżej), gryfy są często wynajmowane przez czaro-
dziejów do pilnowania skarbów. Chociaż gryfy mają bar-
dzo gwałtowny charakter, znane są przypadki obłaskawia-
nia ich przez czarodziejów. Żywią się surowym mięsem.