Religia.

mikio

Właśnie. Nie wiem co mają avatary do religii. (bez obrazy Luna ( jakby co to sie nie wymądrzam) i naprawde bez obrazy)

Luna Lovegood:*

Jejciu...

Nie obrażę się bo nigdy tego nie robie. Szanuje czyjeś zdanie na temat innych

Tonks

Nie było mnie tu bardzo długo. Jak tu byłam, wszyscy byli taktowni, pisali mądrze, myśleli nad tym co piszą. Luna, mikio, nabijacie posty? Totalny offtop.

Mikio, żeby nie było, że ja też offtopuję, jak można zmusić do wierzenia? Można zmusić do chodzenia do kościoła, do modlitwy, do chodzenia na religię... Ale nie do wiary! To tak samo, jakby ktoś powiedział "masz lubić tą osobę". I ty nagle zaczynasz ją lubić, czujesz do niej sympatię, lubisz spędzać z nią czas. To jest niemożliwe, chyba że w trakcie udawania faktycznie się przekonasz, ale to będzie już Twoja wola.
Twój nakaz to "weź ślub z tym kimś" a nie "masz go lubić"

Jasti

O, o, zgadzam się. Nie mogę nikogo zmusić do miłości, do lubienia czegoś, do wierzenia w coś. To rzeczy, które wypływają z człowieka. Mogę, jak to dobrze powiedziałaś, kogoś jedynie przymusić do jakichś częstszych kontaktów z daną osobą, do chodzenia do kościoła czy czytania biblii, a wtedy ta osoba uwierzy lub nie,

Ginny

Ja osobiście przyznam, że jestem bardzo wierząca. Mało ludzi w mojej klasie tak podchodzi to sprawy wiary, i religii. Są osoby wierzące i praktykujące bo uważają, że "wypada", ale są też osoby, które absolutnie nie chcą mieć nic wspólnego z kościołem. Nie marudzę, że muszę iść do kościoła - kocham to i cieszę się, że mogę się uspokoić i w samotności porozmawiać z Bogiem, czuję nawet jego obecność i wiem, że mnie słucha. Proszę go o siły, bym mogła wszystko wytrzymać. Miałam nieraz okropne - wręcz przyznam: złe myśli. Nie powiem lepiej jakie. Zaczęłam modlić się bardzo dużo i intensywnie i bardzo pokochałam swoją religię, poznałam ją z zupełnie innej strony niż większość ludzi. Nie chcę nawet myśleć co by było gdyby nie ona...

GinnyPotter12

Ja wierzę i z tego jestem naprawdę dumna. Na czym polega moja wiara? Nie tylko na chodzeniu do kościoła w niedzielę i święta. Wiara to coś głębszego. To relacje między mną, a Bogiem. Miłość do Niego. Niektórzy wstydzą się wiary. Nie żegnają, widząc kościół. Ja nie. Staram się świadczyć o swojej wierze, nie wstydzić się. W skupieniu słuchać słów Pisma Św. i czytać je wtedy, kiedy tylko mogę. W wakacje jeżdżę do Ocypla k. Starogardu Gdańskiego na tzw. "Wakacje z Misjami", żeby jeszcze bardziej przeżywać swoje relacje z Bogiem. Gdy tylko mam okazję, rozważam z kuzynem słowa Pisma. Jest on starszy i pomaga mi lepiej je zrozumieć. Należę do rycerstwa Maryi. Codziennie odmawiam modlitwę, w której oddaję się Niepokalanej. Moim wzorem do naśladowania jest Jan Paweł II. Czytam jego dzieła i dzieła innych o nim (polecam Świadectwo księdza Dziwisza i książkę mojego znajomego, o. Leona Knabita "Spotkania z Wujkiem Karolem". Jednego tylko się boję. Małej roślinki, która kiełkuje mi w sercu i której, bez Boga, nie umiałabym chyba wyhodować i ukryć. Ta roślinka ma na imię Powołanie. Powołanie zakonne.
Sorka że się rozpisałam

To po prostu moje próby ukazania... tego Smile

Ginny

Ja również czuję się bardzo bliska Maryi, jest ona moją orędowniczką i po prostu czuje, że swoimi wewnętrznymi doświadczeniami i pewnego rodzaju cierpieniem duchowym, a takowe były, na coś się Bogu "przydałam"... Nie chcę mówić o jakie "cierpienia duchowe" mi chodzi, chciałabym, żeby to po prostu zostało między mną i właśnie NMP. Może macie takich ludzi za dziwaków i kretynów, wasze zdanie ja jednak swoje czuje. A jeśli chodzi o powołanie zakonne rozważałam to ale jednak zdecydowałam, że nie to chcę w życiu robić. Ale Bogu zawsze będę w stanie się oddać choćby tu i teraz.
GinnyPotter12 coś o tym wiem. Wink

GinnyPotter12

Ginny, widzę pokrewna dusza Very Happy

Ja powołanie zauważyłam pod koniec koloni. Na kazaniu było o powołaniu... o tym, jaki charakter może ono przybrać. I zrozumiałam, że Bóg mnie chce. Ja nie wiem, czy tego chcę, ale ON tak.

Ginny

Sądzę, że sama musisz wiedzieć i masz czas. Zakonnicą chyba nie zostanę, nie ja, ale wiara się moja nie skończy. Wink

GinnyPotter12

A ogólnie to jedno trochę mnie wkurza. Przez niektóre koleżanki jestem uważano jako "ta święta". Np. jak szkoła bierze udział w zawodach, to ja mam się modlić, żeby wygrali. To okropne.

Ginny

Co tu dodać? Nie zwracaj na to uwagi, powiedz, że modlitwa jest konieczna i chętnie się za nich pomodlisz Smile

americana

A myślę, że wierzę. Może nie jest to wielka wiara i miałam kilka razy załamania i twierdziłam, żę nie wierzę. Ale wiara w coś pomaga, bynajmniej mi. Gdyby nie przyjaciółka ostatni raz w kościele byłabym, w maju, ale ona czasem mnie wyciąga. Nie chętnie chodzę do Kościoła, ale często się modlę. Wink

James_Potter

Ja wierzę. Nie to że bogobojny jestem ale chodzę co niedziela do kościoła i strasznie lubię lekcje religii

Nawet ostatnio wziąłem udział w konkursie religijnym i z niecierpliwością czekam na wyniki Smile

Lily

no tak ja tez wziełam udział w takim, ale coś mi nie poszło ( wszystko strzelałam, ale konkurs był na fizycexP)

GinnyPotter12

A mnie na koloniach (pisałam o nich wcześniej) nie chcieli już dopuścić do głosu bo "już wiemy, że wiesz" xd No i przyjaźnię się ze swoją katechetką. No i jeszcze chciałam polecić wierzącym Ocypel. Jest w moim mieście znany z tego, że jak ktoś tam pojedzie, to musi wrócić. Ja zakochałam się w tym miejscu w roku 2006 i teraz będę czwarty raz. Na tej stronie znajdziecie galerię zdjęć Smile

[link widoczny dla zalogowanych]